Reseña: Hoxe en día o traballo do psicoterapeuta na sociedade occidental xa non é posible sen ter en conta dous conceptos fundamentais: a micropolítica e a poética. Para non quedar domesticado dentro dunha psicoterapia tecnocrática é necesario tomar distancia crítica das normas políticas que configuran ao individuo e as súas identidades, e sobre todo rescatar a singularidade da experiencia humana tal e como aparece en eventos poéticos, nos que se fai visible a raíz da linguaxe.
Para presentar a súa posición, Marcelo Pakman reflexiona en profundidade, ao longo da obra, aspectos do pensamento de Foucault, Althusser, Gramsci, Badiou, Nancy, Derrida, Agamben, Levinas, Freud e Lacan, entre outros, para pensar a clínica psicoterapéutica dende unha novidosa perspectiva crítico-poética.
